शिक्षण अस्पताल महाराजगञ्जमा कार्यरत नर्सिङ संघकी अध्यक्ष तारा पोखरेललाई १० महिनाअघि स्तन क्यान्सर देखियो । क्यान्सर भएपछि तुरुन्तै ललितपुरको हरिसिद्धिस्थित नेपाल क्यान्सर अस्पतालमा उपचार गराइन् । क्यान्सर भएको स्तन झिकेर ६ ‘साइकल’ केमो दिएपछि ठीक भइन् । अहिले पूरानै जीवनशैलीमा फर्किसकेकी छिन् । भन्छिन्, ‘मेरो कार्यशैली र बोलीव्यवहार हेरेर मान्छेहरु भर्खरै क्यान्सर जितेकी मान्छे भनेर पत्याउँदैनन् ।’ क्यान्सरलाई जितेपछि उनी आजकाल यस सम्बन्धमा सचेत रहन र भइसकेपछि नआत्तिइ उपचारमा लाग्न सल्लाह दिइरहेकी हुन्छिन् । काँग्रेस नेतृ सुजाता कोइरालालाई स्तन क्यान्सर भएको समाचार आएपछि उनलाई पनि केही सुझाव दिन चाहेकी छिन् । अझ नआत्तिन हौसला दिन चाहन्छिन् । नेपालमै र अझ सस्तोमै उपचार हुने विषय बताउन चाहन्छिन् । यसका लागि उनले कोइरालालाई भेट्न खोजिरहेकी छिन् ।

प्रिय बहिनी सुजाता कोइराला,

मैले बहिनी यसकारण भनिरहेकी छु कि उमेरले मभन्दा तपाईं कान्छी हुनुहुन्छ । मलाई तपाईंसँग धेरै कुरा गर्न मन छ । एक राजनीतिज्ञ भएका हिसाबले तपाईंसँग धेरै अपेक्षा छन् । महिला भएर पनि तपाईंले आफ्नो पार्टीमा देखाइरहेको साहस र नेतृत्व क्षमताकी म पनि प्रशंसक हुँ र राजनीतिक भविष्यकी शुभेच्छुक पनि । यतिबेला म राजनीतिभन्दा पनि तपाईंको स्वास्थ्यलाई लिएर केही सुझाव दिन चाहन्छु, आफैं भुक्तभोगी भएकाले । म पनि स्तन क्यान्सर भएर भर्खरै तंग्रिएकी हुँ ।

मेरो उपचार सकिएको जम्मा ४ महिना भएको छ । यसकारण क्यान्सर भएपछि हुने पीडा, यसले दिने मानसिक र आर्थिक तनाव मैले भुलिसकेकी छैन । तपाईंलाई यो बेला सबैभन्दा बढी दृढ आत्मविश्वास चाहिन्छ । जसले रोगसँग लड्न सघाउँछ । त्यसमाथि पनि पहिलो चरणमै क्यान्सर पत्ता लागेको भन्ने सुनेकाले आत्तिइहाल्नुपर्ने अवस्था छैन । म आफैं नर्स भएका नाताले पनि स्तन क्यान्सर अरु क्यान्सरभन्दा निराकरण गर्न सहज क्यान्सर भएको जानकारी गराउँछु । त्यसकारण तपाईं चाँडै निको हुनुहुनेछ भन्ने अपेक्षा छ |

मैले पाएको समाचार गलत छैन भने तपाईंले यसको उपचारका लागि सरकारसँग रु १ करोड माग्नुभएको रहेछ । यस विषयमा भने मेरो विमति छ । मैले जीवनका ४० वर्ष स्वास्थ्य सेवामा बिताएँ । आर्थिक आम्दानीका हिसाबले एउटा नर्सको कमाइ कति हुन्छ ? त्यो मैले अवगत गराइरहनुपर्ने कुरा होइन ।

यो अवस्थामा पनि मैले यसको उपचारका लागि हात थाप्नु परेन । अर्थात् मेरो आर्थिक अवस्थाले उपचारका लागि धान्यो । यदि १ करोड रुपैयाँ लाग्ने भए मैले उपचार गराउन सक्थें त ? त्यसैले यसको उपचार नेपालको राम्रै निजी स्तरको क्यान्सर अस्पतालमा पनि ७÷८ लाख रुपैयाँमै हुन्छ भन्ने अवगत गराउन चाहन्छु । बढीमा १० लाख रुपैयाँ लाग्ला, १ करोड त यसको १० गुणा बढी भइहाल्यो । यहाँनेर गुणस्तरीय उपचारको कुरा आउला । विदेश जानुपर्ने कुरा आउला । मलाई पनि नेपालमा उपचार नगरी भारत जान धेरैले सुझाएका हुन् । तपाईंलाई त अझ अमेरिका नै पुग्नुपर्छ भनेर सल्लाह दिनेहरु होलान् । यदि तपाईं–हामीजस्ता व्यक्तिले नेपाली डाक्टरलाई विश्वास नगर्ने हो भने कसले विश्वास गर्छ ? हामीले नै नेपालमा यसको उपचार हुनुपर्छ र गर्नुपर्छ भनेनौं भने कसले भन्ने ? के तीन करोड नेपालीकै हैसियत विदेश गएर उपचार गराउने छ त ? त्यसो छैन र होइन भने देशका लागि केही गर्न अघि बढेको तपाईंजस्तो व्यक्तिले सर्वसाधारण जनताको भरोसाका लागि पनि नेपालमै उपचार गराउनुपर्छ । म ढुक्कै भन्छु– तपाईंलाई भएको क्यान्सरको उपचार गर्न नेपालकै डाक्टर र अस्पताल सक्षम छन् ।

नेताले सरकारबाट सहयोग लिने कुरामा पनि मेरो विमति छ । त्यसमा पनि तपाईंजस्तो व्यक्तिसँग उपचार गराउन लाग्ने बढीमा १० लाख रुपैयाँको अभाव होला भन्ने लाग्दैन । यदि तपाईंलाई १ करोड उपचारका लागि दिइन्छ भने सर्वसाधरणलाई किन नदिने ? के उनीहरुको बाँच्न पाउने अधिकार छैन ? राजनीति गर्नेलाई मात्रै सहयोग दिने परिपाटी हो भने अहिले सांसद नै ६०१ छन् । पूर्व गरेर १२ सय जति सांसद पुग्लान् । पूर्व प्रधानमन्त्री, मन्त्री गरेर कति होलान् । सबै उमेरले पाका हुँदै गएका छन् । केही न केही रोग लाग्ने पनि पक्का छ । कसरी धान्ला त देशको ढुकुटीले ? मेरै उदाहरण दिने हो भने पनि मलाई नर्सिङ संघले उपचारका लागि १ लाख २५ हजार रुपैयाँ दिने निर्णय गरेको थियो । मैले सोचें, त्यो रकम मभन्दा कमजोर आर्थिक अवस्था भएकाका लागि किन खर्च नगर्ने वा यो रोगसम्बन्धि सचेतनाका लागि प्रयोग किन नगर्ने ? त्यसैले लिइसकेकी छैन । यस्तै केही काममा लगाउने बिचारमा छु । मजस्तो जीवनभर जागीर गरेर जिविकोपार्जन गर्नेले यसरी सोचेकी छु भने तपाईंहरुले अझ खुला दिलले सोच्नुपर्छ भन्ने मेरो अपेक्षा हो |

अन्त्यमा, रोग ठूलो दुःख हो । क्यान्सरले अझ पीडा दिन्छ । कति दिन्छ, मैले महसुस गरेकी छु । समय पाएँ भने तपाईंलाई भेटेर आफ्नो उपचार अनुभूति सुनाउन चाहन्छु । जसले तपाईंलाई थोरै भएपनि पीडामा मल्हमको काम गर्न सक्छ । धन्यवाद ।

– तारा पोखरेल @ स्वास्थ्यखबर |